Foto-radovi Radovanovića
Izložba Vladana Radovanovića “Foto-radovi 1957- 1984” u Galeriji Doma kulture Studentski grad u Beogradu sledi liniju upotrebe fotografije u razgranatom i višemedijskom opusu tog umetnika i teoretičara u rasponu od tri decenije, afirmišući projektistički, odnosno protokonceptualni i protoperformerski diskurs.
Sadržaj izložbe čine fotografije iz mape “Vladan Radovanović: Foto-radovi 1957 -1984” u izdanju Beorame.
Važnost izložbe leži u tome što ta vrsta Radovanovićevih radova do sada nije na ovaj način ni predstavljana, niti razumevana.
Radovanović stvara na području muzike, slikarstva, književnosti, taktilizma, zapisa snova, projektizma, vokovizuela, sintezijske umetnosti i novih medija uopšte.
Centralno mesto u njegovo poetici zauzima sintezijska umetnost.
Rukovanje eksponata
Akcija na prirodnom taktizonu
Da i ne
Rođen 1932. godine u Beogradu, diplomirao je kompoziciju na beogradskoj Muzičkoj akademiji, u klasi prof. Milenka Živkovića. Inicirao je 1972. osnivanje Elektronskog studija Radio Beograda, kojim je rukovodio do 1999. Osnivač je Grupe za višemedijsku umetnost pri Univerzitetu umetnosti u Beogradu i dvostruki počasni doktor - Univerziteta u Ohaju i Univerziteta umetnosti u Beogradu.
Radovanovićevo paralelno stvaranje u umetnostima, istraživanja van umetnosti i teorijski rad, počeli su ranih 50-ih godina 20. veka. Ranije započetom slikanju i komponovanju, pridružio je i neoavangardno stvaranje u književnosti, u vokovizuelu i projektizmu (1954), taktilnom mediju (1956), polimediju (kasnije sintezijskoj umetnosti) i oblasti telesnog (1957), muzici za traku (1960), kompjuterskoj muzici (1976), kompjuterskoj grafici (1988)...
Iako je delao na području užeg regiona, Radovanović je samostalno i bez uticaja spolja ostvario prodore koji su značajni i u evropskim, pa čak i u svetskim razmerama: među prvima u svetu je komponovao minimalističku muziku (sredina 50-ih), hiperpolifonim kompozicijama se približio avangardnoj muzici masa (kraj 50-ih), radio je “činjenja” (mini-performanse - druga polovina 50-ih), i u projektima ostvario stepen mentalnosti koji će biti dosegnut tek gotovo deceniju kasnije, u konceptualnoj umetnosti.
Raznovrsna javna priznanja koja je Radovanović dobio za muziku, likovne umetnosti, književnost i višemedijsku umetnost, uključuju, između ostalog, i Nolitovu nagradu, Prix Italia, Oktobarsku nagradu, Nagradu grada Beograda, I nagradu u Sao Paolu, I nagradu Međunarodne tribine kompozitora 1998, nagradu SANU “Ivan Tabaković”, nagradu Fonda za afirmaciju stvaralaštva “Mića Popović”...
Radovanovićeva izložba u Galeriji DKSG-a otvorena je 6. marta nakon njegovog predavanja na temu “Fotografija i projektizam”, a moguće ju je obići do 15. marta.
*Fotografija na vrhu: Fotografija fotografskog papira
(SEEcult.org)
