Mr. Rhythm u Gradu
Američki muzičar Andre Vilijams (Williams), legendarni Šef, Black Godfather, Mr. Rhythm - neuništivi sin r’n’b/soula, otac fanka, deda garažnog roka i pradeda repa, gostuje treći put u Beogradu 1. novembra u Kulturnom centru Grad, i to na svoj 74. rođendan. Vilijams je ove godine objavio novi album “That’s All I Need” (Bloodshot Records), a nešto ranije i svoj prvi roman “Sweets”.
Američki muzičar Andre Vilijams (Williams), legendarni Šef, Black Godfather, Mr. Rhythm - neuništivi sin r’n’b/soula, otac fanka, deda garažnog roka i pradeda repa, gostuje treći put u Beogradu 1. novembra u Kulturnom centru Grad, i to na svoj 74. rođendan.
Vilijams je ove godine objavio novi album “That’s All I Need” (Bloodshot Records), a nešto ranije i svoj prvi roman “Sweets”.
Prvi put je gostovao u Beogradu 2001. godine, a sada prvi put nastupa sa bendom koji ga redovno prati na koncertima po SAD - The Goldstars iz Čikaga, u skladu sa njegovom duhovitom opaskom: “Andre Williams nikad ne ide sa istom devojkom dvaput u krevet, tako ni sa istim bendom ne ide dvaput na evropsku turneju”.
Vilijams je još sredinom 50-ih imao prvi hit na američkoj r’n’b top ten listi - “Bacon Fat”, a sledili su “Greasy Chicken”, “Humpin, Bumpin’ & Thumpin’” (pre desetak godina “pozajmljena” od Fat Boy Slima), “Rib Tips”, “Pass The Biscuits”, “Jail Bait”…
Početkom 60-ih počeo je da radi za Motown Records i Berija Gordija (Berry Gordy), najpre kao producent (Marvin Gaye, Mary Wells, Contours, Stevie Wonder…), ali je tokom narednog perioda više puta gubio, a potom dobijao posao u istoj kući, što kao producent, što kao a&r agent.
Veliki hit “Shake A Tail Feather” napisao je 1963. godine za Five Du-Tones (filmovi “Hair Spray” i “Blues Brothers”).
U drugoj polovini 60-ih zauvek napušta Motown i počinje da radi kao producent/izvođač za Chess Records.
Samo par godina kasnije, početkom sledeće decenije, započinje po sebe pogubnu saradnju sa Ajkom Tarnerom (Ike Turner), koji ga uvodi u svet kokaina iz kojeg se Vilijams posle nekoliko godina izvlači, ali posledice su takve da završava proseći na mostovima Čikaga sve do kasnih 80-ih.
U modernoj rokenrol istoriji na Vilijamsa ukazuju najpre Kremps (The Cramps) - obradom “Jailbait” i svrstavanjem čak dva njegova r’n’b hita na legendarnu “Born Bad” kompilacijsku seriju.
Tek u drugoj polovini 90-ih, uz veliku pomoć svojih fanova Jona Spencera i 2/3 The Gories (Dan Kroha i Mick Collins), Vilijams se vraća u studio, a 1998. sa dvojcem iz The Gories u Detroitu snima svoj definitivni povratnički album - “Silky”, objavljen iste godine za In the Red Records.
Postaje heroj nove garažne generacije. Već na sledećem albumu (“The Black Godfather” 1999, In the Red Records) prate ga Jon Spencer Blues Explosion, The Dirtbombs, Cheater Slicks, Countdowns i Compulsive Gamblers. Mr. Rhythm se nakon dve decenije plaćanja danka poigravanju sa drogama i neprestanim alkoholizmom vraća u ulozi predvodnika moderne garažne produkcije. I dok je u ranoj fazi svoje karijere imao probleme zbog produkcijskih egzibicija i bio markiran kao problematičan autor zbog otvorenih aluzija na tabu teme (seks, droge, alkohol…), upravo na te dve karte gradi svoj povratak u svet muzike.
Spenser ga uzima za izvršnog pruducenta “Acme”, a Vilijamsa i Spenserove Blues Explosion moguće je čuti i na “Acme Plus” u numeri “Lap Dance”. Potom Mr. Rhythm nekoliko puta obilazi Evropu i Ameriku (jednom i Australiju) na zajedničkim turnejama sa Jon Spencer Blues Explosion, Countdowns, Cheater Slicks, Beasts Of Bourbon…
Sredinom 2001. objavljuje za Norton Records album “Bait & Switch”, na kojem se kao gosti pojavljuju Ronnie Spector (Ronettes) i Rudy Ray Moore, njegovi ispisnici. Produkcija je ovaj put osetno hi-fi, a njegov prepoznatljivi sirovi seksualni r’n’b/soul stil vešto je upakovan i pitak čak i onima kojima su “Silky” i “The Black Godfather” zazvučali suviše sirovo.
Dve godine, nakon uspešne evropske turneje sa Green Hornet, opet za Norton Recodrs, objavio je live album “Holland Shuffle”, a potom, 2006, za Pravda Records izlazi “Aphrodisiac” na kojem ga prate Diplomats of Solid Sound.
Vilijams je i dalje opsednut seksom, a zvuk je znatno više soul nego na poslednjih nekoliko ploča, pa je samim tim i album pitkiji i može da komunicira sa publikom koja ne ljubi garažna gitarska krljanja, prisutna na albumima za In the Red records.
Vilijams 2008. sa The New Orleans Hellhounds snima “Can You Deal With It”, a pojavljuje se i dokumentarni film "Agile Mobile & Hostile - A Year with Andre Williams”. Najvažnije je da se konačno uspešno leči od alkoholizma, što mu pomaže da u poodmakloj starosti izgleda bolje nego pre desetak godina, da su mu živi nastupi besprekorni, te da uprkos godinama biva dovoljno svež i raspoložen da održi pregršt koncerata u SAD i Evropi.
Vilijamsa dovodi Bad Music for Bad People (www.badmusicforbadpeople.com), a karte na dan koncerta koštaju 1.500 dinara.
(SEEcult.org)
