Preminuo prof. Đuzepe Bazile
Profesor Đuzepe Bazile (Giuseppe Basile), jedan od najznačajnijih protagonista italijanske moderne konzervacije, preminuo je 31. jula u Rimu.
Rođen 1942. godine, Bazile je bio istoričar umetnosti po obrazovanju, a radni vek proveo je u Centralnom institutu za restauraciju u Rimu, kasnije Visokom institutu za konzervaciju i restauraciju.
Diplomirao je na Univerzitetu u Palermu kod Čezara Brandija, sa kojim je delio istinsko interesovanje za struku i radoznalost za različite aspekte umetničkog stvaralaštva. U okviru bogatog profesionalnog angažovanja, sa jednakim entuzijazmom i profesionalnom odgovornošću posvećivao se radu na terenu, teorijskim pitanjima savremene konzervacije, kao i obrazovanju budućih konzervatora. Bio je dugogodišnji predavač u Školi za visoko obrazovanje i istraživanje, koja deluje pri Institutu od 1944. godine, kao i na postdiplomskim studijama na Univerziteu “La Sapienca” u Rimu.
Znatan deo karijere posvetio je problemima konzervacije zidnih slika, a rukovodio je konzervatorskim radovima na remek-delima italijanskog zidnog slikarstva: u bazilici Sv. Franje u Asiziju, kapeli Skrovenji u Padovi, Palati Te u Mantovi, na Leonardovoj “Tajnoj večeri”...
Bavio se identifikovanjem i otklanjanjem uzroka degradacije, naučnom kontrolom intervencija i pripremom protokola za planirano i kontrolisano održavanje izvedenih radova. Njegova interesovanja išla su i dalje od ovih najznačajnijih i publikovanih doprinosa i uključivala su probleme očuvanja srednjovekovnih vitraža, mozaika, slika na drvetu i platnu, sve do konzervacije savremenih dela.
Kada se ima u vidu intelektualni format prof. Bazilea, kao i njegova strast za kritičkom teorijom konzervacije/restauracije, logično je što je od tolikih Brandijevih učenika i sledbenika, upravo on bio njegov istinski “naslednik” koji je ogroman deo svojih aktivnosti posvetio izučavanju, promovisanju i širenju Brandijanske teorijske misli, uporno nameran da ukaže na njeno prisutsvo i aktuelnost u savremenoj konzervatorskoj teoriji i praksi.
Kao sekretar Udruženja prijatelja Čezara Brandija, koje je osnovano povodom obeležavanja 100-godišnjice Brandijevog rođenja 2006, Bazile je inicirao veliki broj aktivnosti u cilju aktuelizacije Brandijevog dela i njegove uloge u utemeljenju moderne konzervacije. Veliki je trud uložio u prevođenje Brandijevog kapitalnog dela “Teorije restauracije” na druge jezike, između ostalih i na srpski (2007), ali i na osnivanje “klubova” udruženja prijatelja Brandija širom sveta.
Nacionalni komitet ICOMOS Srbija i Klub prijatelja Č. Brandija u Beogradu, koji deluje u okviru Nacionalnog komiteta ICOMOS Srbija, imali su zadovoljstvo da sarađuju sa prof. Bazileom.
Zahvalni za nesebičnu pomoć prilikom prevođenja Teorije, osnivanja Kluba u Beogradu i svaku drugu profesionalnu podršku, smatraju da odlazak Bazilea ne predstavlja samo gubitak za italijansku kulturu restauracije/konzervacije, već i za sve one koji se trude da taj posao obavljaju po najvišim standardima struke, u najboljoj tradiji Brandijanske teorije i etike.
Branka Šekarić / SEEcult.org
