Prepiska Nadežde Petrović
Umetnička galerija “Nadežda Petrović” obeležava 31. maja svoj dan predstavljanjem knjige sa izborom iz službene prepiske Nadežde Petrović u periodu od 1892. do 1913. godine.
Reč je o osmoj svesci galerijske edicije “Nasleđa”, objavljene pod nazivom “Nadeždina pisma: pisma sa odličnim poštovanjem Nadežde Petrović”.
Knjiga je rezultat opsežnih istraživanja arhivske, bibliotečke i muzejske građe, pokrenutih sa ciljem da se život i stvaralaštvo Nadežde Petrović, kao znamenite ličnosti srpske umetnosti i kulture, učini dostupnijim stručnoj, naučnoj i široj javnosti.
Knjigu je priredio Radivoje Bojović, istoričar i kustos Narodnog muzeja iz Čačka.
O knjizi će, osim priređivača, govoriti i direktorka Umetničke galerije “Nadežda Petrović” Milica Petronijević i književnik Vladan Matijević, urednik izdavačke delatnosti Galerije.
Umetnička galerija “Nadežda Petrović” osnovana je 1961. godine u slavu velike slikarke Nadežde Petrović (1873-1915), začetnice srpske moderne umetnosti, organizatorke prvih južnoslovenskih izložbi, likovnih kolonija i umetničkih udruženja na samom početku 20. veka, koja je bila i aktivna društvena i humanitarna radnica.
Galerija se od osnivanja aktivno bavi savremenom likovnom /vizuelnom umetnošću kroz izložbenu delatnost, zaštitu pokretnih kulturnih dobara (zbirke) i izdavačku delatnost. Od 1960. godine Galerija kontinuirano svake druge godine organizuje Memorijal Nadežde Petrović, najstariju i jednu od najznačajnijih likovnih izložbi u Srbiji i bivšoj Jugoslaviji.
Galerija u svom fondu poseduje šest zbirki - Nadežda i savremenici, Jugoslovenska umetnost druge polovine XX veka, Savremena umetnost, Spomen-zbirke Bogića Risimovića Risima, Zbirka crteža i karikatura Pjera Križanića i Legat porodice Prodanovića.
Umetnička galerija “Nadežda Petrović” obeležila je 2015. godine raznovrsnim programom vek od smrti velike srpske slikarke, koja je preminula od tifusa kao dobrovoljna bolničarka u Valjevu za vreme Prvog svetskog rata.
Rođena u Čačku 1873. godine, Nadežda Petrović se 1884. preselila sa porodicom u Beograd, gde je 1891. završila Višu žensku školu. Sledeće, 1892. godine, položila je ispit za nastavnicu crtanja u srednjim školama i postala učenica u ateljeu Đorđa Krstića. Tokom 1896/97. godine pohađala je školu kod Kirila Kutlika, a 1898. započela školovanje u Minhenu u ateljeu Slovenca Antona Ažbea.
Već 1900. imala je prvu samostalnu izložbu u Beogradu.
Potom je 1901. započela rad u ateljeu Julijusa Ekstera u Minhenu, a od 1904. angažovala se ponovo u domovini oko Prve jugoslovenske umetničke izložbe, osnivanja Lade i Prve jugoslovenske umetničke kolonije (Sićevo, Pirot, 1905).
Do 1912. godine izlagala je na mnogobrojnim izložbama (Izložba Lade; Izložba jugoslovenske kolonije 1907; Izložba srpskog umetničkog udruženja 1908; druga samostalna izložba u Ljubljani 1910; iste godine u Parizu na Jesenjem salonu i u Zagrebu u okviru grupe Medulić; naredne 1911. u srpskom paviljonu na Međunarodnoj izložbi u Rimu, na Salonu internacionalne unije i na Jesenjem salonu u Parizu).
U Beogradu je 1912. otvorila slikarsku školu i učestvovala na četvrtoj Jugoslovenskoj izložbi.
Razvijajući se kao slikarka, prikazala je svoje vreme i njegove likovne tokove kroz jedinstven doživljaj prirode ugrađen u neprekinut razvojni tok, u četiri razdoblja: minhensko (1898-1903), oličeno građenjem ličnog stila; srbijansko (1903-1910), gde pejzaž i čovek ostaju prevashodna tema, a koloristički ekspresionizam dobija prevagu; parisko (1910-1912), u kojem ostvaruje sintezu ekspresionističko-fovističke poetike. U ratnom razdoblju (1912-1915), slikana vizija oličena je u svedenosti i izrazitom intenzitetu palete.
(SEEcult.org)
