LOGIKA ALTERNATIVE, FOAJE DVORANE PARK, HERCEG NOVI, NOĆ KULTURE 2013.

LOGIKA ALTERNATIVE...u djelu Darka Vlaovića

LOGIKA ALTERNATIVE...u djelu Darka Vlaovića

Opus Darka Vlaovića, (koji ovoga puta pratimo kroz slikarski i video narativ), zahtjeva više pristupa sagledavanja, obzirom na interesovanja koja se dakle kreću od humoresknih satiričnih sekvenci u formi video zapisa, preko bazičnih skica/predložaka koje potom postaju dio ili šematizovanih, ilustrovanih predstava, animiranih kratkih filmova/spotova, konačno, pikturalnih prikaza sa referencama na pejzažne motive…
U čistoti fragmenta isijava ljepota slikarstva. Opet, sasvim u kontekstu vremenske instance i tehnoloških imperativa, fragment je naslikano raster polje u pravouganoj mreži piksela, sačinjen opet od posebnih jedinica/bajtova koje mu određuju boju. No, te kolorističke vrijednosti, ostale su u domenu slikarskog manira i senzibiliteta samog autora, Darka Vlaovića, u čijim se prezentovanim artefaktima, samo formalno prati razvoj grafičke djelatnosti.
Uistinu, strukturalni aspekti, nutrina slike, determinisani su jasnoćom i ekspresivnom snagom poteza. Emocija je element stilizacije artističke produkcije, kojom, dakle izražava sentiment, jer način na koji slika, esencijalan je koliko i pristup tematu koji odabira.
Želim da pretpostavim kako ovaj multitalentovani umjetnik ima nekakav vizuelni predložak, potom ga propušta kroz memorijski tjesnac u kojem sintetiše svoje opažaje/predloške, nakon čega ih materijalizuje i prosljeđuje dalje… Isti motivi sada nanovo bivaju prezentovani ali i problematizovani u nekom drugom mediju, kao jednom od više izražajnih sredstava kojima se Darko služi, te kontekstualizovani i interpretirani novim semantičkim strukturama.
Pomjeranje granica pikturalnog, a opet njegovanje slikarskog čina, mogućnost tumačenja riznice istorijskih pokreta na osoben način, ali i emancipacija i zadovoljstvo u manipulaciji takvim eklektičkim spoznajama, ostaje samosvojan čin u dostizanju individualnosti i potvrdi umjetnikovog opstanka. Svjestan aktuelnog momenta, ne prihvata inhibicije društva, daje prostor kritičkom promišljanju o onome šta je javna refleksija na njegovu umjetnost.. S toga govorimo o jednom koncipiranom kontinuiranom projektu, koji implicira odabir gestualnog slikarstva materije, sa jedne strane, koja ostaje u okvirima objekta čija se punoća rastače, ali nikad ne dematerijalizuje do mjere neraspoznatljivosti. Estetski dojam kao konsekvenca izražajne slikarske mreže gustih reljefnih poteza, jeste jedini pokretački nerv koji bi trebalo da se javi prilikom recepcije ponuđene strukture stvarnosti Vlaovićevih rafiniranih platana. To je ta prostorna tekstualnost koja se lako čita i još lakše razumjeva. Dočim, sa druge strane, dramu slikarstva u njenom samom obliku, problematizuje, te referira na njenu istorizaciju, kroz diferentne kontekste koji je uslovljavaju, konačno devalviraju. To su okolnosti u kojima se umjetnik/čovijek ili snalazi ili ne snalazi, koje prevazilazi ili to ne čini, ali svakako uči da razumije. Logika alternative, pribrani stav, ostaju u domenu humoreske i gotovo, sintetičkim manirom, plasirani su u video radovima/animiranim muzičkim spotovima, koje Vlaović prezentuje zajedno sa angažovanim tekstualnim sekvencama u maniru neodadaističkog hepeninga. Time, provocirajući, aludira na kulturnu antropologiju i upućuje ideološku kritiku kulturno/umjetničkom sistemu u svjetlu aktuelne političke struje.
Ono što ostaje je imanentni slikarski metajezik kojim je samo umjetniku dozvoljeno da simbolično ili sasvim evidentno iskaže svoje stavove. Pri tom, uvijek da se vrati na ono njemu blisko i upotpuni svaku svoju inspiraciju novom vizijom koju će utisnuti u svoj medij, logikom alternative.

Vladana Kosić, MA istorije umetnosti