Nastavak Života u nevremenu

Period od osnivanja Demokratske stranke u februaru 1990. do formiranja vlade Zorana Đinđića početkom 2001. godine obuhvaćen je novom, drugom knjigom memoara Dragoljuba Mićunovića, u izdanju Arhipleaga.

Mićunović u knjizi “Život u nevremenu II” predstavlja savremenu istoriju i politiku iz prve ruke, dajući novi pogled, polemička viđenja i uzbudljiva svedočenja o politici, društvu i ključnim akterima u Srbiji u poslednjoj deceniji XX veka.

U prvom delu knjige, u kojoj opisuje na stotine događaja i više od hiljadu ličnosti, Mićunović govori o nastanku političkih stranaka u Srbiji početkom 90-ih, o krizi i raspadu Jugoslavije, o generalima koji su hteli da budu političari i o političarima koji su hteli da budu generali, o diplomatiji i međunarodnim pregovorima…

Prikazani su ratovi za jugoslovensko nasleđe, kosovska drama i bombardovanje, inflacija i razaranje srpskog društva 90-ih, kao i politički sukobi i dugogodišnja borba protiv Slobodana Miloševića.

Čitaoce memoara Mićunovića, prema navodima Arhipelaga, naročito će zanimati i sasvim nova slika demonstracija održanih 9. marta 1991. godine u Beogradu, istorija odnosa sa Zoranom Đinđićem i priča o jednom “dubinskom razgovoru” sa Đinđićem, istorija nastanka DOS-a (Demokratska opozicija Srbije) ili pak odgovor na pitanje: Šta se zaista dogodilo 5. oktobra 2000?

U knjizi su opisani i brojni susreti i razgovori sa stranim državnicima i političarima kao što su Butros Butros Gali, Lorens Iglberger, Voren Zimerman, Boris Jeljcin, Konstantin Micotakis, Hans Ditrih Genšer, lord Piter Karington, Havijer Solana, Sajrus Vens, Ričard Gepart, Bob Dol, Tadeuš Mazovjecki, Želju Želev, Kiro Gligorov, Alija Izetbetović ili Adil Zulfikarpašić.

Susreti i razgovori sa Đinđićem, Miloševićem, Dobricom Ćosićem, Milovanom Đilasom, Dragoslavom Avramovićem, Antom Markovićem, Veljkom Kadijevićem, Stipom Mesićem, Fehmijem Aganijem, Mahmutom Bakalijem, Radovanom Karadžićem, Vojislavom Koštunicom, Vukom Draškovićem, Milanom Panićem, patrijarhom Pavlom, takođe su deo druge Mićunovićeve knjige memoara.

Mićunović opisuje i prijateljstva i razgovore sa Ljubomirom Tadićem, Borislavom Pekićem, Desimirom Tošićem, Milanom Galetom Muškatirovićem, Stevanom Raičkovićem, Svetom Stojanovićem, Slobodanom Vučkovićem ili Vidom Ognjenović.

Arhipelag je prošle jeseni objavio i prvu knjigu Mićunovićevih memoara, koja je obuhvatila period od 1930. do decembra 1990. godine, dok će treći tom, koji autor upravo piše, biti posvećen političkim i društvenim događajima u Srbiji u poslednjih 15 godina.

U prvoj knjizi Mićunović takođe priča o događajima u kojima je bio svedok i učesnik, rekonstruišući zbivanja od predratnog Skoplja, Drugog svetskog rata u unutrašnjosti Srbije i dolaska nove vlasti, 1948, hapšenja i Golog otoka, Kruševca 50-ih, preko Beograda 50-ih i 60-ih godina, dramatičnih zbivanja 1968. i policijskih i političkih progona i pritisaka tokom 70-ih i 80-ih, godina provedenih u Nemačkoj, pa sve do pada Berlinskog zida i obnove političkih stranaka i višepartijskog sistema.

Rođen 14. jula 1930. godine u Merdaru (Toplica), Mićunović je kao 18-godišnjak proveo 20 meseci na Golom otoku.

Posle diplomiranja na Filozofskom fakultetu u Beogradu, radio je jedno vreme kao profesor filozofije i psihologije u Kruševcu. Početkom 60-ih postao je asistent na Filozofskom fakultetu u Beogradu na Katedri za filozofiju, gde je kasnije predavao istoriju socijalnih i političkih teorija na Odeljenju za filozofiju i sociologiju.

Jedan je od organizatora i vođa studentskih demonstracija u Beogradu 1968, zbog čega je hapšen i proganjan.

Početkom 1975. godine je sa još osam profesora udaljen sa beogradskog Filozofskog fakulteta zbog “političke nepodobnosti”.

Narednih nekoliko godina proveo je u Nemačkoj, kao profesor na Univerzitetu u Konstancu, odakle se u zemlju vratio 1983. i u narednom periodu učestvovao u radu Odbora za odbranu slobode misli i izražavanja.

Jedan je od 13 intelektualaca koji su 1989. godine obnovili rad Demokratske stranke, za čijeg je prvog predsednika izabran u februaru 1990.

Kao aktivni učesnik političkih događaja, Mićunović je bio poslanik u Skupštini Srbije i u Skupštini SR Jugoslavije. Posle političkih promena u Srbiji 2000. godine, izabran je za predsednika Veća građana Skupštine SRJ, a u februaru 2003. za predsednika Skupštine Srbije i Crne Gore.

Za poslanika u Skupštini Srbije izabran je u januaru 2007, a potom i na izborima 2008. i 2012. godine.

Mićunović je držao predavanja na univerzitetima u Nemačkoj i SAD, a objavio je pet knjiga i više od 100 naučnih radova.

(SEEcult.org)