Čudovišta koja smo voleli 4
Četvrti tom filmsko-umetničke “enciklopedije” Ranka Munitića (1943-2009) “Čudovišta koja smo voleli”, u izdanju Kreativnog centra, fokusiran je na likove koji osvajaju veliko platno u periodu do Drugog svetskog rata, a kao i u prethodnim delovima, Munitić najpre istražuje književne predloške, a potom njihovo oživljavanje na filmu, odnosno u stripu.
Četvrti tom filmsko-umetničke “enciklopedije” Ranka Munitića (1943-2009) “Čudovišta koja smo voleli”, u izdanju Kreativnog centra, fokusiran je na likove koji osvajaju veliko platno u periodu do Drugog svetskog rata, a kao i u prethodnim delovima, Munitić najpre istražuje književne predloške, a potom njihovo oživljavanje na filmu, odnosno u stripu.
Knjiga će biti predstavljena 24. avgusta u podne u galeriji Artget Kulturnog centra Beograda, uz učešće Zorana Penevskog iz Kreativnog centra, Bore Stanojevića iz Jugoslovenske kinoteke i Dragana Jovićevića iz lista “Danas”, a moderator razgovora je Marjan Čakarević.
Prema navodima Čakarevića, Munitićev jedinstveni brevijar i priručnik fantastične antropologije zapravo je šetnja kroz kompletnu istoriju umetnosti i kulture, gde se preko mitoloških i izmišljenih bića pripoveda istorija civilizacije, stvarnija od stvarne istorije.
“Čudovišta koja smo voleli” su u tom smislu pisana za znalce i sladokusce, koji mogu da pretresu i uporede svoja znanja i zapažanja sa Munitićem, ali, sa druge strane, u pitanju je i vodič kroz istoriju filma, književnosti i umetnosti za sve osetljive duše koje prvi put istinski ulaze u ovaj svet.
Knjiga je pritom ispisana sigurnom rukom majstora esejistike i, što je važnije, istinskog posvećenika i ljubitelja svih umetnosti.
Ugledni filmski kritičar, teoretičar i istoričar Ranko Munitić, pisac kritika, eseja i knjiga iz raznih oblasti umetnosti, posebnu pažnju posvećivao je domaćoj kinematografiji, dokumentarnom filmu, filmskoj animaciji, stripu, glumi i glumcima i umetničkoj fantastici.
Rođen 1943. godine u Zagrebu, Munitić je preminuo 2009. u Beogradu u 66. godini.
Još u vreme studija istorije umetnosti na zagrebačkom Filozofskom fakultetu počeo je da se bavi kritikom, a kao scenarista se prvi put pojavio filmom “Putujući kino” (1964).
Osim za niz animiranih ostvarenja, napisao je i scenario za čuveni dugometražni igrani film “Oficir s ružom" (1987) Dejana Šoraka.
Munitić je od početka 70-ih živeo u Beogradu, gde je prvi put došao 1963. godine, na Beogradski festival dokumentarnog i kratkog filma.
Autor je retrospektiva Zagrebačke škole crtanog i Beogradske škole dokumentarnog filma, a na Radio-televiziji Srbije vodio je 90-ih godina vrlo gledani serijal “Veče sa zvezdama”, predstavljajući poznate filmske autore i glumce. Bio je i autor filmskih portreta glumaca kao što su Pavle Vuisić, Danilo Bata Stojković, Bora Todorović, Aleksandar Berček i Dušica Žegarac, kao i monografija o čuvenim glumcima, poput Miodraga Petrovića Čkalje i Ljube Tadića.
Autor je niza knjiga i publikacija, među kojima su “Filmski neprijatelji” i “Filmski prijatelji”, “Pola veka filmske animacije u Srbiji”, "Dokumentarni film - da ili ne?", “Fantastika na ekranu”, “14444 kritičarska dana”, “Jugoslovenski filmski slučaj”, kao i serijala “Čudovišta koja smo voleli”, posvećenog legendarnim ličnostima iz mitova, bajki, horora, naučne fantastike…
Posebno je bio posvećen stripu, a suštinu i tajne tog oblika stvaralaštva opisao je, između ostalog, i u knjizi “Deveta umetnost, strip”, koja sadrži i hronoantologiju.
Bio je i suosnivač niza festivala i filmskih događaja, kao i član žirija na dvadesetak festivala kratkog i animiranog filma širom sveta, kao i velikih izložbi, poput međunarodnog Salona stripa u beogradskom Studentskom kulturnom centru.
Govorio je da nema nikoga iza sebe i da nikada nije imao ni stranku, ni instituciju, već “samo svoje ime, prezime, obraz i savest”.
Umetnost je svojevremeno definisao kao aspirin: “Pri ruci je ako hoćeš, ako nećeš ništa, a ako ga uzmeš, može da ti pomogne, a škoditi neće sigurno”.
(SEEcult.org)
