Autentična tumačenja: ’68 u slavu Borke Pavićević
Predstava “Autentična tumačenja: ’68” Ane Miljanić, koja je nastala u julu 2018. godine, a razvija se do danas, ponovo je igrana proteklog vikenda u Centru za kulturnu dekontaminaciju (CZKD) - ovoga puta povodom rođendana Borke Pavićević (1947-2019), na čijim je uspomenama i tekstovima u vezi sa šezdesetosmaškim događajima i zasnovana.
Osnivačica i dugogodišnja direktorka CZKD-a Borke Pavićević, dramaturškinja, mirovna i aktivistkinja za ljudska prava, pisala je o predstavi: “Sada kada je čitava ekipa završila prvi deo radnog procesa, kada su glumci, likovi koje su prizvali, tumači i prepričavaoci Lipanjskih gibanja otišli i nema ih ni u dvorištu u kome su se deca igrala, ni u Paviljonu, kao što su i ‘Rani radovi’ Želimira Žilnika završeni i ne mogu se ponoviti, već od njih poći, iz rezimiranja jednog poraza, i očaja, i onoga što se gradi na njihovom temelju, takođe neponovljivo, jer nema drugog puta istog, i kada je radost nade da se o svemu tome može nešto reći, na autentičan način u suštinskom, sadržajnom, formalnom i moralnom, neka je tuga, neka neprisutna dragost koja je imanentna „radnom procesu“, ovladala, i nada da će posle 1968. doći 1969, i 1918. i 2028, i da će uvek i iznova sve biti iz početka. Na svoj način i neponovljivo”.
Predstava je nastala u julu 2018. godine, razvijajući se do danas i prolazeći kroz, kako je to opisao glumac Milutin Milošević, “nove rukavce” u procesu prepričavanja, upoznavanja sa intimnim narativima učesnika studentskih protesta 1968. godine u Jugoslaviji, te sa dokumentarnim materijalom.
Osnova predstave su upravo uspomene i tekstovi Borke Pavićević u vezi sa junom ’68.
Teatrolog i pozorišni kritičar Ivan Medenica, umetnički direktor Bitefa i profesor na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu, napisao je da “cela predstava može da se doživi i kao pametan, nežan, sofisticiran i nimalo nametljiv omaž samoj Borki Pavićević”.
Predastava je nastala prema konceptu i u režiji Ane Miljanić, uz asistenciju Nine Šerbedžije. Dramaturg je Adam Ranđelović, a vizuelni identitet osmislio je Branko Pavić.
U predstavi igraju: Pavle Čemerikić, Milutin Dapčević, Vladislava Đorđević, Aleksandar Kecman, Nikola Malbaša, Nataša Marković, Sanja Marković, Milutin Milošević, Marija Opsenica, Miloš Timotijević, Đorđe Živadinović Grgur i Rade Šerbedžija (video dopisnica), kao i Hana Beštić, Ema Muratović, Nedim Nezirović, Bojana Stojković (na izvođenju 5. juna).
U predstavi se koristi muzika Anje Đorđević - kompozicija “Radost ponovnog susreta” (porudžbina Beogradske filharmonije, 2016) i kompozicija “Radost ponovnog susreta, prepričavanja” (2019), te Ane Ćurčin, koja je muzički obradila studentsku himnu “Leva! Leva! Leva!” (tekst: Miroljub Todorović, muzika: Vuk Stambolović, 1968).
Oba igranja tokom proteklog vikenda okupila su brojne prijatelje i poštovaoce Borke Pavićević, kao i pripadnike generacija koje nemaju lična sećanja na događaje iz ’68, ali uz pomoć dokumentarnog materijala i prepričavanja viđenja učesnika tih događaja, učestvuju u oživljavanju duha, strasti i ideala koji su ih oblikovali.
*Foto: CZKD
(SEEcult.org)
