Gledanje u svemir Neše Paripovića
Galerija B2 završava ovogodišnju sezonu izložbom “Gledanje u svemir” Neše Paripovića, jednog od članova uticajne neformalne grupe šestoro umetnika okupljenih oko Studentskog kulturnog centra 70-ih godina, specifičnih po stavu “umetnik u prvom licu”.
Specijalno za ovu priliku, nakon retrospektivne izložbe organizovane u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu 2006. godine, Neša Paripović prikazuje od 16. decembra u B2 galeriji većinu svojih dela, uključujući i saradnju sa Dah teatrom iz koje su nastali plakati i objekti. Posebnost izložbe je i rad koji se prvi put vidi, a nakon koga autor više nije radio i koji se zove “Šešir bez naziva” iz 2012.
Iz filma NP, 1977, fotoČ Goranka Matić
Tekstove za izložbu su priredili Ješa Denegri, koji se osvrće na celokupno delo autora, i sam umetnik, koji u stavu pod nazivom “Gledanje u svemir” objašnjava svoje učestvovanje u umetnosti.
Denegri je u tekstu “Istorijsko i savremeno u opusu Neše Paripovića” naveo da Paripović svoje umetničko delovanje počinje u burnoj društvenoj i kulturnoj atmosferi ranih 70-ih, kada se zasnivaju i primenjuju novi izražajni jezici i uvode nove umetničke discipline, kada se formira izmenjeni operativni profil savremenog umetnika za koga više ne važe pojmovi poput slikara ili skulptora - kao tvoraca trajnih materijalnih objekata (slike, skulpture) prikazanih u zatvorenom prostoru galerije. “Umesto njih, uvodi se pojam privremenog multimedijalnog produkta kao dela umetnika čiji se nastupi odvijaju u projekcijama filma i videa, nastalih upotrebom kamere, u performansima u galerijskim, ali i izvan galerijskim uslovima, sa ciljem ispoljavanja i evociranja umetnikovih sopstvenih egzistencijalnih, društveno-političkih i ukupnoh životnih iskustava saopštenih sa izrazito ličnih i subjektivnih stanovištva govorom umetnika “u prvom licu”, naveo je Denegri.
Poruke, 1979, foto: Vladimir Popović
Paripović je naveo da ceo njegov odnos prema umetničkom radu polazi od momenta kada je napustio slikarstvo.
“To je ključni momenat. Radio sam drugim sredstvima, daleko od slikarstva i onda sam napravio nekoliko filmova, fotografija, konceptualnih profila a tu se skrivalo nešto vrlo važno. To je u vezi sa filozofskom pričom kako radovi nastaju, tj. kako filozofi postavljaju svoje otkriće. Ne prave ga tako što prave proizvodnju. Filozofija tj. otkriće u filozofiji nema proizvodnju za razliku od slikarstva koje je imalo ogromnu proizvodnju. Proizvodnju kao fabrika. I tu je propast i kraj cele umetnosti, slikarske takođe. U svom radu ja se ugledam na filozofiju koja ne proizvodi dela. Veliki filozofi ne proizvode dela i žive desetinama godina ali ne proizvode seriju dela za davanje, prodaju itd. Već imaju jezgro pronalaska u dobu blizu tridesete, četrdesete godine, kad forsiraju svoje filozofsko otkriće i ono se više ne dešava u ponavljanju već se dešava samo u otkriću daljih podataka u vezi centra tog filozofskog otkrića. Tako da se ne radi o produktivnosti, ona ne postoji, već postoji samo jedan pronalazak koji se obogaćuje, pronalazi, preporučuje i na razne načine upućuje poznavaocima i drugima. Meni je to filozofsko iskustvo bilo centralno, jednostavno sam ga video. U tom iskustvu nema serijske proizvodnje, niti prodaje slika ili knjiga ili dela iz drugih disciplina, što prelazi u banalnost, već fokus ostaje na jednom ili dva dodira u jednom periodu uzrasta, koncepcije, želje ili nekog određenog dešavanja ali fiksiranog u jednom dobu. To je u filozofiji poznato. U jednoj tački života ovo je opredeljenje...”, naveo je Paripović u tekstu “Gledanje u svemir”.
Ukrštanje, 1995, foto: Vladimir Popović
Izložba će biti otvorena do 4. februara 2024.
*Naslovna fotografija: Šešir bez naziva, 2012, foto: Vladimir Popović
(SEEcult.org)
