Dača Maraini u Beogradu
Nagrađivana i svestrana italijanska književnica Dača Maraini, jedna od najznačajnijih autorki u današnjoj kulturnoj i književnoj panorami Italije, gostovaće 1. aprila u Palati Italija u Beogradu, a tom prilikom biće prikazan i dokumentarni film “Žene, bogorodice, svetice i vidarke”.
Nagrađivana i svestrana italijanska književnica Dača Maraini, jedna od najznačajnijih autorki u današnjoj kulturnoj i književnoj panorami Italije, gostovaće 1. aprila u Palati Italija u Beogradu, a tom prilikom biće prikazan i dokumentarni film “Žene, bogorodice, svetice i vidarke”.
Rođena u Fjezoleu 1936. godine, u porodici slikarke sicilijanskog porekla i etnologa englesko-italijanskog porekla, Dača Maraini je kao devojčica provela dugi niz godina u inostranstvu - po želji oca koji je želeo da napusti fašističku Italiju. Fosko Maraini je učestvovao na jednom međunarodnom konkursu i dobio stipendiju u Japanu, gde je otišao da živi sa porodicom od 1938. do 1947.
Porodica Maraini je od 1943. do 1946. internirana u koncentracioni logor, jer je odbila da zvanično prizna japansku vladu. U zbirci poezije "Pojedi me ako hoćeš" iz 1978. godine Dača Mariani govori upravo o užasnim lišavanjima i patnjama doživljenim u tim godinama, koje je prekinuo dolazak Amerikanaca.
Nekoliko godina posle povrataka u Italiju porodica se razdvaja. Otac odlazi da živi u Rimu, gde mu se Dača pridruzuje kao 18-godišnjakinja. Ubrzo je sa grupom mladih osnovala književni časopis "Vreme literature".
Tokom 60-ih godina objavila je svoje prve romane - 1962. "Letovanje", a 1963. "Doba nezadovoljstva", delo koje je dobilo međunarodnu nagradu izdavača "Formentor".
U Rimu je upoznala Alberta Moraviju koji zbog nje 1962. ostavlja svoju ženu Elzu Morante, takođe spisateljicu. Tokom njihove veze koja je trajala do 1983. godine, Dača Maraini je pratila pisca na svim njegovim mnogobrojnim putovanjima.
Tokom 70-ih godina počela je da se bavi teatrom - sa grupom pisaca osnovala je Teatar bodljikavog praseta (Teatro del Porkospino), koji je predstavljao samo noviju literaturu.
Od druge polovine 60-ih napisala je mnoge pozorišne tekstove, među kojima su: "Marija Stuart", koja doživljava veliki međunarodni uspeh (delo je prevedeno i izvedeno kao pozorišni komad u 21 zemlji i još uvek se izvodi); "Dijalog između jedne prostitutke i njenog klijenta" (prevedeno i igrano u pozorištu, prvo u Briselu a zatim u Parizu i Londonu i još u
14 zemalja); "Čudnovatost"...
Iz novijeg perioda su "Veronika, podvodacica i spisateljica" i “Kamila".
Dača Maraini objavila je 1980. "Priču o Pjeri", u saradnji sa Pjerom Delji Espostijem. Marko Fereri je na osnovu tog dela režirao film sa Marčelom Mastrojanijem, Hanom Šigulom i Izabel Iper.
Roman "Dugi život Marijane Ukrije” (preveden na srpski pod naslovom “Vojvotkinja iz Palerma”) objavljen je 1990. godine, a dobio je povoljne ocene i kritike i čitalaca. Nagrađen je i nagradom Superkampijelo, a nekoliko meseci kasnije dobio je i nagradu "Knjiga godine 1990”.
Prema tom romanu, prevedenom na 18 jezika, Roberto Faenca realizovao je film "Marijana Ukrìja". Usledile su i nagrade: Quadrivio (Rovigo), Apolo (Salerno), "Ređo Kalabrija".
Dača Maraini je 1994. objavila i roman "Glasovi”, takođe višestruko nagrađen (Vitalijano Brankati - Zaferana Etnea 1997; Nagrada grada Padove 1997; Međunarodna nagrada za prozu Flajano 1997) i preveden u sedam zemalja. Knjiga “Mrak” u 12 priča, koje govore o nasilju nad decom i mladima, objavljena je 1999. godine, a dobila je nagradu Strega.
Dača Maraini značajna je za kulturu Italije ne samo zbog velike produkcije, već i zbog različitih žanrova u kojima se ogledala: poezija, proza, teatar, memoari, autobiografija, novinarstvo, književnost za decu.
Teme kojima se bavila u teatru, kao i u drugim žanrovima, često su vezane za borbu žena i njihovu samostalnost u savremenom svetu.
Budući da poslednjih nekoliko godina više nisu među živima neke značajne italijanske knjizevnice (Ana Banti, Elza Morante, Natalija Ginzburg, Orijana Falaci, Lala Romano), Dača Maraini je sada njihova jedina predstavnica.
Prema navodima Italijanskog instituta za kulturu, nemoguće je ne istaći njene snažne veze sa Albertom Moravijom i Pjerom Paolom Pazolinijem tokom 60-ih i 70-ih godina 20. veka, ali ona je i autorka koja ide u korak sa novinama u književnosti i mladim autorima. Danas je jedna od najpoznatijih italijanskih književnica i verovatno jedna od najprevođenijih u svetu.
(SEEcult.org)
