Felinijeve karikature u Moskvi
Izložba karikatura slavnog filmskog reditelja Federika Felinija (Federico Fellini, 1920-1993), premijerno predstavljena 2009. godine u Parizu, otvorena je u Domu fotografije u Moskvi, a obuhvata i fotografije, dokumenta i filmove jednog od najuticajnijih reditelja 20. veka. Izložbu “Felini. Grand parada” čini 500 eksponata koji gledaoce upoznaju sa životom i stvaralaštvom italijanskog filmskog genija, a organizovali su je, u okviru “Godine Rusija-Italija 2011”, Ministarstvo kulture Rusije i Gradska vlada Moskve u saradnji sa Multimedija art muzejom.
Izložba karikatura slavnog filmskog reditelja Federika Felinija (Federico Fellini, 1920-1993), premijerno predstavljena 2009. godine u Parizu, otvorena je u Domu fotografije u Moskvi, a obuhvata i fotografije, dokumenta i filmove jednog od najuticajnijih reditelja 20. veka.
Izložbu “Felini. Grand parada” čini 500 eksponata koji gledaoce upoznaju sa životom i stvaralaštvom italijanskog filmskog genija, a organizovali su je, u okviru “Godine Rusija-Italija 2011”, Ministarstvo kulture Rusije i Gradska vlada Moskve u saradnji sa Multimedija art muzejom.
Veliki režiser crtao je karikature celog života. Pomoću karikatura pokušavao je da zaradi za hleb poslednjih dana rata, kada je u Rimu bila stacionirana američka vojska. Kasnije je, po savetu svog psihoanalitičara, decenijama nastojao da nacrta sopstvene snove. Karikatura mu je bila i kinolaboratorija - u ekspoziciji su bili predstavljene i filmske skice, kao i podela uloga, isečci iz novina, portreti...
Izložbu je više godina sastavljao kustos Sem Stiurdze, direktor Muzeja lepih umetnosti u Lozani, skupivši eksponate iz državnih i privatnih fondova, arhiva i kolekcija.
Izložba je premijerno održana u pariskom Jeu de Paume, gde ju je videlo više od 600.000 posetilaca, a približno toliko ljudi obišlo je Felinijeve karikature i u Madridu i Bolonji.
Feliniju je, inače, posvećen muzej u Riminiju, u kući u kojoj je rođen 1920. godine. Jedan od najvažnijih delova izložbe posvećen je njegovom remek delu “Osam i po”.
Felini je počeo da radi najpre kao novinar, ali je ubrzo napisao scenario za radio program "Kiko i Palina" (Cico and Pallina), u kojem je glumila tadašnja studentkinja, a od 1943. godine njegova supruga Đulijeta Masina (Giuletta).
Prvog Oskara dobio je za film "Ulica" iz 1954. godine, priču o radoznaloj i siromašnoj devojci, prisiljenoj da putuje sa grubim snagatorom po italijanskim selima, postajući ubrzo njegovom robinjom koja trpi svaku ulogu. Za “Ulicu” je, osim Oskara za najbolji strani film, dobio i Srebrnog lava u Veneciji.
Oskara za najbolji strani film osvojio je i za “Kabirijine noći” (1957), “Osam i po” (1963), kao i za kultni “Amarkord” (1974), za koji je negirao da je autobiografski, iako je priznao da ima sličnosti sa njegovim detinjstvom.
Oskara za životno deo dobio je 1993. godine, kada je i umro.
Felini je bio uzor Ingmaru Bergmanu, Stenliju Kjubriku (Stanley Kubrick), Martinu Skorsezeu (Scorsese), Bernardu Bertolučiju (Bertolucci) i Rajneru Verneru Fazbinderu (Rainer Werner Fassbinder). Sam Felini govorio je da je voleo posebno Bunjuela (Bunuel), Kurosavu (Kurosawa), Kjubrika i Bergmana, a kada je umro Sergej Paradžanov (Sergei Parajanov), rekao je da je svet izgubio jednog od svojih mađioničara. Za Kurosavu je rekao da je bio živi primer onoga što svaki filmski autor treba da bude.
Između ostalog, poznat je i po tome što je izmislio reč "paparaci" kako bi opisao fotografa koji juri slavne. Paparaco je i karakter u njegovom filmu “Sladak život”.
B. Rakočević / SEEcult.org
