Preminuo Vlasta Mikić Volcano
Umetnik Vlastimir Vlasta Mikić, poznat u Njujorku i kao Volcano, a u Beogradu kao jedan od Žestokih - umetničke grupe koja je bila jedan od ključnih aktera “novog talasa” na likovnoj i muzičkoj sceni 80-ih godina 20. veka, preminuo je 7. jula u 63. godini, posle kraće i teške bolesti. Mikić je bio i jedan od osnivača Udruženja građana SEEcult.org i portala za kulturu Jugoistočne Evrope SEEcult.org početkom 2000-ih, po povratku u Beograd iz Njujorka, gde je živeo i radio od sredine 80-ih.
Mikić će biti sahranjen 8. jula u 12 sati u Svilajncu, gde je živeo poslednjih godina.
Vlasta Mikić, Njujork, 90-te.
Mikić je početkom 80-ih bio jedan od glavnih aktera prekretnice na domaćoj likovnoj sceni, inicirane takozvanom “novom slikom”, ali i beogradskog klupskog života - pokretanjem kluba "Akademija" na Fakultetu likovnih umetnosti sa Milovanom Destilom Markovićem, sa kojim je osnovao Žestoke.
Kako je svojevremeno rekao u intervjuu za SEEcult.org, vrlo bitna tada je bila kritična masa u Beogradu, jer bez kreativnih ljudi, koji su se bavili i likovnom umetnošću, rokenrolom, glumom, pozorištem, ne veruje da bi do svega toga došlo. "Iz tog vremena iznikao je ceo taj pokret komunikacije, druženja, svaki momenat je bio na neki način važan. Anagažovanje na Akademiji smo shvatali kao vrstu umetničkog rada. Ni na početku, kad smo klub otvorili, nismo videli sebe kao neko ko bi nastavio i radio da od toga živi i kuva kafu. Radili smo godinu i po-dve i krenuli dalje, a taj projekat je ostao iza nas i dobro je što je tako, jer je to bilo neko najbolje vreme koje će ljudi zapamtiti. S druge strane, Akademija je sama po sebi bilo mesto gde su se ljudi okupljali, znali jedni druge i čovek je u takvom okruženju mogao da bude slobodan. Ljudska psihologija je takva da čovek može mnogo ako se nalazi u okruženju koje mu prija, sa ljudima sa kojima može nešto zajedno da radi. Na svu sreću, imali smo tu kritičnu masu koja je jedva čekala da se nešto tako desi, a i mi sa njima. To nam je na neki način olakšalo posao, sve je bilo spontano, bez velikih planova, jednostavno je pokuljalo iz života, koji se svakodnevno dešavao".
Žestoki, početak 80-ih
Rođen 1958. godine u Peći, gde je završio i osnovnu školu, Mikić se sa porodicom preselio početkom 70-ih u Beograd, gde je završio XII Beogradsku gimnaziju, a potom je najpre upisao Pravni fakultet, koji je studirao dve godine. Fakultet likovnih umetnosti upisao je 1979. godine, a već 1980. uključio se u rad treće generacije umetnika okupljenih oko Studentskog kulturnog centra u Beogradu, gde je 1981. godine imao i prvu samostalnu izložbu (Gaze, Galerija SKC). Sa Destilom Markovićem inicirao je i pokrenuo klub "Akademija" na FLU. Diplomirao je 1983. godine u klasi prof. Stojana Celića, a posle više samostalnih i grupnih izložbi u Beogradu i regionu, 1985. godine napustio je Srbiju i preselio se u SAD, gde je živeo i radio do početka 2000-ih.
Po dolasku u Njujork, radio je na javnim projektima u Alfabet sitiju, Tompkins skver parku, izlažući pokretne slikane paravane. Digitalni medij ubrzo je postao dominantan u njegovom radu tokom istraživanja performansa i instalacija. Početkom 90-ih, Mikić je bio jedan od pionira telekomunikacijskog umetničkog izražavanja u Njujorku, a 1994. godine učestvovao je u osnivanju Floating Point Unit (FPU), umetničke grupe za digitalno izražavanje, koja je rad zasnivala na filozofiji Antonena Artoa i tehnologije tela. Rad FPU uključivao je kombinaciju direktnih, “živih” prenosa, telekonferencije i arhitekturu fizičke i virtuelne stvarnosti. Mikić je radio i na projektu za Location one, u saradnji sa buto plesačima iz Tokija (Tokio Butoh Dancers) i predavao o umetničkom izražavanju na internetu.
Predstavljao je svoje radove u galerijama Archetaype, Studio 515, Postmasters Gallery, Art klub Baktun, Knitting Factory, The Tunnel, Roselend Ballroom, The Gertude Stein Repertory Theatre i mnogim drugim. Takođe, učestvovao je na grupnoj izložbi Remember Yugoslavia sa grupom umetnika iz Srbije (Marina Abramović, Raša Todosijević, Zoran Belić Weiss, Vesna Golubović...) 1993. godine u galeriji Art in General u Njujorku i 1995. u Los Anđelesu, na drugom Internacionalnom bijenalu.
Miroljub Mima Marjanović, Milovan Destil Marković i Vlasta Mikić, Beograd, 2003.
Po povratku u Beograd 2004. godine, Mikić se vratio slikarstvu. Prvu izložbu posle gotovo dvadesetogodišnjeg odsustva sa domaće scene imao je 2004. godine u Galeriji Zvono, u organizaciji Miroljuba Mime Marjanovića. Predstavio se desktop slikama iz ciklusa “Quick Time”, koje bi se mogle definisati kao “posttehnološko slikarstvo”, odnosno materijalizacija nestvarne stvarnosti kompjuterskih radova, kojom je problematizovao sudbinu slike, ali i domete savremene umetnosti uopšte.
Quick Time - Desktop Theatar, otvaranje izložbe u galeriji Zvono, Beograd, 2004.
Mikić je učestvovao u pokretanju portala SEEcult.org 2002. godine, na kojem je bio aktivan do 2006. godine.
Imao je nekoliko izložbi slika u međuvremenu, a 2012. godine objavljena je reprezentativna monografija “Vlasta Mikić Volcano”, u izdanju Fondacije Vujičić kolekcije, sa tekstovima profesorke na Filozofskom fakultetu u Beogradu Lidije Merenik, likovnog kritičara i istoričara umetnosti prof. dr Jerka Denegrija i Vesne Mikić, profesorke muzikologije na Fakultetu muzičke umetnosti u Beogradu.
Njujork (80-te), Crni kvadrat (2000-te)
U intervjuu za SEEcult.org, povodom izložbe Quick Time (2004), Mikić govori o sličnosti atmosfere iz vremena beogradskog “novog talasa” 80-ih i “digitalne infekcije” u Njujorku 90-ih, značaju i uticaju kompjuterske tehnologije na umetnost, sudbini umetnosti uopšte i statusu umetnika, ali i o globalizaciji, uticaju ratova u bivšoj Jugoslaviji, 11. septembru u Njujorku…
*Foto: privatna arhiva
(SEEcult.org)
