Pucnji u Marseju u bioskopima
Film “Pucnji u Marseju” scenariste i reditelja Gordana Matića, drama o suđenju saučesnicima atentatora na kralja Aleksandra u Marseju 1934. godine, premijerno je prikazan 9. oktobra u Kombank dvorani u Beogradu, a ekipa filma poklonila se publici u kojoj su bile i brojne ličnosti iz javnog života, predstavnici diplomatskog kora i kulturnih centara evropskih zemalja.
Nakon premijere, simbolično održane na godišnjicu atentata na kralja Aleksandra, film “Pucnji u Marseju” stiže na redovan bioskopski repertoar širom Srbija, a slede i brojni festivali u Evropi i svetu.
Gordan Matić
Publici u Kombank dvorani poklonili su se pored autora Gordana Matića, i direktor fotografije Dušan Ivanović, kostimografkinja Dragica Laušević, scenograf Nenad Marković, kompozitor Marko Matović i drugi članovi ekipe, kao i glavni glumci: Vladimir Aleksić, Svetozar Cvetković, Tihomir Stanić, Tamara Aleksić, Marko Marković, Nikola Šurbanović, Strahinja Blažić, Đorđe Đoković i drugi.
Svetozar Cvetković
Na osnovu autentičnih stenograma sa suđenja, prema kojima je scenario i nastao, film otkriva neke do sad nepoznate detalje o zaveri i samom ubistvu, koji su se dugo čuvali pod oznakom državne tajne u pojedinim zemljama, dok istovremeno baca novo svetlo na čitavu atmosferu u Evropi pred Drugi svetski rat, koji je, kako sam film sugeriše, praktično počeo baš ovim atentatom, mnogo ranije nego što je zvanična istorija označila kao početak.
*Foto: Kombank dvorana
Glavni likovi su tužioci, advokati, sudije, optuženi i svedoci događaja.
"Ovo je jedna od priča koje nisu dovoljno tretirane u našoj istoriji, niti u kinematografiji, a smatram da je to jedan od događaja koji je obeležio istoriju Evrope", izjavio je Gordan Matić na konferenciji za novinare povodom premijere, navodeći da je scenario nastao nakon nekoliko godina istraživanja po domaćim i svetskim arhivima, a najveći deo bazira se na autentičnom stenogramu suđenja, koji ima čak 970 strana.
Kroz dramatizaciju i igranu rekonstrukciju pravog sudskog procesa, ali i kroz ono što je tokom njega izostavljeno, predstavljena je sudska drama najbliža istini o samom suđenju. Film sadrži i prave dokumentarne snimke atentata, ali i pseudo-dokumentarne delove.
„Odluka o neobičnoj strukturi filma došla je sama od sebe. Izazov je praviti sudsku dramu - i rediteljski i glumački i snimateljski. Treba držati ritam, tempo, a to je kamerno, sukob se zasniva na verbalnom, na dijalogu. Tako smo uneli i mokumentari, lažni dokumentarni deo gde akteri događaja govore direktno u kameru, objašnjavaju atmosferu vremena i saznanja do kojih su naknadno došli“, rekao je Matić, inače direktor Filmskog centra Srbije.
(SEEcult.org)
