Chewing & Spitting
Beogradska umetnica Marina Marković nastavlja da problematizuje pitanja poremećaja u iskrani izložbom u Ustanovi kulture “Parobrod” u Beogradu, u okviru koje će od 3. do 7. februara kuvati, dinstati, peći i mesiti za posetioce izložbe, koji su pozvani da učestvuju u stvaranju video rada “Chewing & Spitting”, posvećenog patologiji u konzumiranju hrane.
Beogradska umetnica Marina Marković nastavlja da problematizuje pitanja poremećaja u iskrani izložbom u Ustanovi kulture “Parobrod” u Beogradu, u okviru koje će od 3. do 7. februara kuvati, dinstati, peći i mesiti za posetioce izložbe, koji su pozvani da učestvuju u stvaranju video rada “Chewing & Spitting”, posvećenog patologiji u konzumiranju hrane.
Marina Marković problematizuje najpre lično, a zatim i društveno, ideološko iskustvo poremećaja u ishrani: “predmet” njenog bavljenja su fenomeni anoreksije i bulimije. U ranijim radovima koristila je sopstveno telo i kroz umetnost dokumentovala proces izlečenja od anoreksije. Svoje telo je, prema sopstvenim rečima, tretirala kao svojevrsni “skulptorski ...materijal”.
U najnovijim radovima, kao što je video performans “Chewing and Spitting”, problematizuje patološka ponašanja u vezi sa konzumacijom hrane: od poremećaja u pravom, kliničkom smislu reči (devojke-učesnice performansa obolele od anoreksije i bulimije), preko izlečenih ili poluizlečenih ličnih fascinacija/strahova vezanih za hranu (umetnica koja žvaće i pljuje hranu) do uobičajenih rituala i svakodnevnih “patologija” “zdravih” učesnika i učesnica performansa.
Predmet njenog najnovijeg rada, kako je naveo dr. Nikola Dedić povodom izložbe, je poremećaj poznat kao “chewing and spitting” u kome osoba žvaće hranu, ali je ne guta.
Marina Marković prilazi tom fenomenu kao pojavi povezanoj sa procesom apsorbovanja emocija, smatrajući da su poremećaji u ishrani u svojoj osnovi emocionalno uslovljeni.
Reč je o novom fenomenu koji se razlikuje od do sada poznatih poremećaja poput anoreksije i bulimije pošto osoba teži zadovoljstvu, odnosno čulnom nadražaju na nepcima, oslobođenom “griže savesti” apsorpcije kalorija. Samim tim, umetnica takve fenomene povezuje sa savremenim društvom globalne potrošnje koje insistira na hedonizmu i zadovoljstvu konzumiranja (hrane, roba), ali uz nametanje medijskog konstrukta “idealnog” tela. Na taj način, Markovićeva se kreće po tankoj liniji između individualnog, ličnog odnosa prema hrani koja se tretira unutar emocionalne napetosti fetiš-abjekt i zadovoljstvo-strah, i poremećaja u ishrani kao društveno i ideološki uslovljenog ponašanja unutar savremenog društva spektakularne, potrošačke konzumacije roba.
Rođena 1983. u Beogradu, Marina Marković diplomirala je 2008. na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, u klasi prof Dragana Jovanovića.
Izlagala je na brojnim grupnim izložbama i festivalima u zemlji i inostranstvu (Meksiko, Majami, Belgija, Italija, Španija, Švedska…), a samostalno izlaže prvi put 2008. (Hypo Liposuction u Poslastičarnici Petrović) na Bijenalu umetnosti u Pančevu. Izlagala je samostalno 2008. i u Domu kulture Studentski grad u Beogradu (Opake Tulumbe i dalje žele moju smrt), a 2009. u Domu omladine Beograda (Neću da progutam) i Umetničkom centru Univerzitetske biblioteke “Svetozar Marković” u Beogradu (+-) sa Markom Markovićem.
Bila je finalistkinja nagrade “Dimitrije Bašićević Mangelos” 2009. godine, a dobitnica je nagrade za crtež španskog magazine “Unlikelly”.
Radovi Marine Marković nalaze se i u Galeriji umetnika portala SEEcult.org (http://www.seecult.org/v/galerija_umetnika/marina-markovic)
Sajt UK “Parobrod” je www.ukparobrod.rs
(SEEcult.org)
