Ne tako daleko
Umetnički par diSTRUKTURA (Milica Milićević i Milan Bosnić) predstavlja početkom septembra u Galeriji Artget Kulturnog centra Beograda ciklus fotografija “Face to Face / Not so Far Away” (Licem u lice/Ne tako daleko), kojim portretiše prirodu kao izolovani objekat koji treba zaštititi.
Izložba je deo serijala u okviru kojeg dosadašnji umetnički direktori Artgeta predstavljaju odabrane umetnike, povom desetogodišnjice te galerije. Kustos izložbe “Not so Far Away” je Milanka Todić, umetnička direktorka Artgeta 2003-2004.
Ciklus fotografija “Face to Face” (i Not so Far Away), prema navodima umetnika, doslovno replicira romantičarsku topografiju posmatrača neposredno konfrontiranog sa uzvišenim i zadivljujućim prizorima jednog postindustrijskog predela i primer je jedne nove socijalne i mentalne ekologije. To je rad u nastajanju (work in progress) koji diSTRUKTURA izvodi na svakom mestu koje poseti i sastoji se od radova u različitim medijima, mada je najzastupljeniji medij fotografije. Tako su motivi pejsaža i gradova širom sveta postali objekat njihove izolovane kontemplacije, pozivajući i posmatrača da se toj kontemplaciji pridruži.
Iskustvo postajati-deo-prirode ili biti-deo-prirode preuzeto je iz tradicije romantičarskog pejsažnog slikarstva, a posebno iz radova nemačkog slikara Kaspara Fridriha Davida (Caspar Friedrich). U pitanju su slike pejsaža ispunjenih usamljenim figurama, beznačajnih u odnasu na prirodu koja ih okružuje. Sledeći unutrašnje impulse, on je glorifikovao snagu i lepotu prirode obezbeđujući joj spiritualni karakter. Na taj način stvorio je novi tip slike “pejsaž kao ikona prirode”, gde pejsaž prestaje da biva samo dekoracija, refleksija našeg okruženja, već počinje da opisuje naš unutrašnji život i nudi nova značenja kao što su čovekovo shvatanje prirode i veza između čoveka i prirode.
Učesnici tih simboličnih predstava su uglavnom sami umetnici ( koji, držeći se za ruke, formiraju svoj intiman prostor) i novostvorena priroda, pejsaž koji je pretrpeo uticaj čoveka, a odraz je aktuelnog trenutka i savremenog života.
Postavljajući sebe ispred velikih civilizacijskih prestonica Kaira, Beča ili između peščanih dina ili napuštenih rudnika, diSTRUKTURA predstavlja prirodu/pejsaž u rascepu između uticaja kulturnog delovanja i idealnog “nedirnutog” stanja prirode.
Prema navodima tog umetničkog para, jedan od razloga za ponovni povratak čoveka prirodi, posebno u vremenu naglog tehničkog razvoja, može biti i to što prirodu ne možemo više uzimati zdravo za gotovo. Bilo da se koristi kao simbol moći, bega ili kao mesto za sanjarenje i kontemplaciju, moramo se zapitati da li bi trebalo toj temi prići sa posebnom pažnjom i svesnijim stavom. Sama pozicija današnjeg čoveka, kao istovremenog aktera i posmatrača sveta u kome živi, nameće potrebu osmišljavanja logike kojom bi on sam mogao ova dva stanovišta da poveže i da ih sebi objasni.
Organizovanjem akcija i pozivanjem većeg broja ljudi, odraslih ili dece, na participaciju prirode i pejsaža, cilj para diSTRUKTURA je da ponovo uspostavi poremećeni odnos čoveka i prirode.
Koristeći duh romantičarskih ideja kao slika koje teže lepoti, diSTRUKTURA predstavlja pejsaže oblikovane ljudskom aktivnošću i često sa prilično brutalnom industrijskom eksploatacijom, kao što je prikazano u seriji fotografija “Not so Far Away”. U toj podseriji se projekat “Face to Face” susreće sa određenim ekološkim pitanjima koje neminovno povlači tema o pejsažu i uticaju čoveka na njega.
“Pitanje koje pokušavamo da postavimo je, od kog momenta ove promene i uticaji dovode do promena u načinu mišljenja? Nama nije samo pogled posmatrača važan, nego i način gledanja, a to će omogućiti recipijentu da postane svestan kako današnjice, tako i prošlosti i svog kulturnog nasleđa”, naveli su Milica Milićević i Bosnić, koji od 2005. rade kao par.
Diplomirali su i magistrirali na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, na Odseku za slikarstvo, a predstavljali su se samostalnim i grupnim ilzožbama kako u zemlji, tako i u inostranstvu, učestvujući i u raznim rezidencijalnim programima, simpozijumima i radionicama u Austriji, Italiji, Sloveniji, Egiptu i Finskoj.
Izložba u Artgetu biće otvorena od 2. do 28. septembra, a u oktobru bi trebalo da bude predstavljena i u Galeriji savremene umetnosti u Zrenjaninu, pa u novembru u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu, a u januaru u Galeriji savremene umetnosti u Pančevu.
Sajt diSTRUKTURE je www.distruktura.com, a KCB-a www.kcb.org.rs
*U PRILOGU: Tekst Milanke Todich “Posmoderna nostalgija”
(SEEcult.org)
