Odlazak Karla Licanija
Italijanski filmski veteran Karlo Licani (Carlo Lizzani), režiser, scenarista i filmski kritičar, koji je svojevremeno bio i na čelu Mostre, preminuo je 5. oktobra u Rimu u 92. godini, posle pada sa balkona.
Licani je pao sa balkona na trećem spratu svoje kuće u Rimu, a najverovatnije je reč o samoubistvu, preneli su italijanski mediji.
Počast Licaniju odali su najviši državni zvaničnici i kolege iz filmskog sveta.
Italijanski predsednik Đorđo Napolitano, koji je poznavao Licanija decenijama, istakao je njegov doprionos filmskoj umetnosti, kulturi i demokratskom razvoju Italije.
Predsednik Bijenala u Veneciji Paolo Barata (Baratta) takođe je istakao značaj Licanija, koji je bio na čelu Mostre od 1979. do 1982. godine.
“Bijenale plače na dan Licanijeve smrti”, izjavio je Barata, ističući da je Licani znao kako da Mostri ulije novu energiju i kako da stvori nukleus mladih talenata i stručnjaka koji su kasnijih godina postali prava filmska elita.
“Svet italijanskog filma duguje mu mnogo”, istakao je predsednik Bijenala u Veneciji, u okviru kojeg se održava i najstariji međunarodni filmski festival.
Reditelj Etore Skola (Ettore Scola) izjavio je povodom Licanijeve smrti da je “ovo vreme velike tuge”.
Licani je započeo karijeru kao filmski kritičar i potom kao scenarista za Roberta Roselinija (Rossellini), jednog od najznačajnijih predstavnika italijanskog neorealizma.
Napisao je scenario za Roselinijev film “Nemačka nulte godine” (1948), kao i za “Gorki pirinač” (1950) Đuzepea de Santisa (Giuseppe De Santis), za koji je bio nominovan za Oskara.
I sam je sledio tradiciju neorealizma, a sarađivao je tokom karijere i sa rediteljima kao što su Žan-Lik Godar (Jean-Luc Godard), Marko Belokio (Marco Bellocchio), Bernardo Bertoluči (Bertolucci) i Pjer Paolo Pazolini (Pier Paolo Pasolini).
Licanijev prvi film (1948) bio je dokumentarac o lideru italijanske Komunističke partije Palmiru Toljatiju.
Poznat je po drami “Hronika o siromašnim ljubavnicima” (Cronache di poveri amanti, 1954), za koju je nagrađen u Kanu.
Italijanska filmska akademija nagradila ga je 1968. za krimi film “The Violent Four” (Banditi a Milano) koji je trebalo te godine da bude prikazan u Kanu, ali je festival otkazan zbog studentskih protesta.
Licani je dobio nagradu “David di Donatelo” Italijanske filmske akademije i za scenario filma “Celuloid” o snimanju Roselinijevog remek-dela “Rim, otvoren grad” (1945).
Licani je, između ostalog, bio i član žirija Berlinala 1994. godine.
(SEEcult.org)
