Rackoviću nagrada Centra za medije Ranko Munitić
Vizuelni umetnik, pisac, performer, glumac… Nenad Racković dobitnik je regionalne nagrade “Trepetalo iz Trogira” Centra za medije “Ranko Munitić” za 2019. godinu, koja mu je uručena 3. aprila u Beogradu za multimedijalno stvaralaštvo, u prisustvu kolega i prijatelja.
Nagrada “Trepetalo iz Trogira” tradicionalno je uručena na dan rođenja Ranka Munitića (1943-2009), uglednog filmskog kritičara, teoretičara i istoričara, koji je bio i filmski scenarista, publicista i jedan od najboljih poznavalaca stripa, animiranog i dokumentarnog filma u bivšoj Jugoslaviji.
Rackoviću je nagradu “Trepetalo iz Trogira” dodelio regionalni žiri koji su činili Miroslav Karić (Beograd), Jasmina Gavrankapetanović (Sarajevo), Mileta Prodanović (Beograd), Veljko Krulčić (Zagreb) i Zorica Jevremović Munitić (Beograd), osnivačica Centra za medije “Ranko Munitić”.
Na multimedijalno stvaralaštvo Rackovića podsetio je istoričar umetnosti Miroslav Karić, kustos Remonta – nezavisne umetničke asocijacije, koja je početkom 2018. godine objavila reprezentativnu monografiju “Nenad Johnny Racković”, posvećenu fenomenu tog više nego atipičnog vizuelnog umetnika, performera, pisca, glumca, radijskog voditelja, skejtera, klabera…
Sam Racković prisetio se odrastanja i značaja koji je na njegov razvoj imao Munitić, između ostalog i kroz kultne televizijske emisije.
Nenad Racković, foto: Srđan Veljović
Zorica Jevremović Munitić smatra Rackovića najintrigantnijim i najpoetičnijim multimedijalnim umetnikom regiona, a kako je navela u tekstu povodom nagrade “Trepetalo iz Trogira”, upoznali su se još 1985. u skadarlijskoj Pivari, od kada njihov odnos obeležavaju “poštovanje i odanost”.
Umesto objašnjenja zašto nagrada Rackoviću, Zorica Jevremović Munitić podsetila je na svoja tri teksta koja je o njemu objavila od početka 90-ih.
“Znoj, sperma, krv, suze, sve ono sto je teklo pivarskim betonom sredinom devedesetih saželo se u gestiku N. R. kao možda jedino jasno i otvoreno obraćanje svetu elitnog pozorišta. U jednom času, Nik Kejv kao N. R. kaže ‘ništa’, posle scene koitiranja na kontejneru, pri čemu je manipulacija organa i pokreta izjednačena sa batrganjem gladnih kontejneraša po utrobi metalnog kovčega za otpatke hrane. ‘Ništa’ Nenada Rackovića – fluks koji bi osetio jedan Žan Žene”. (Demon Talijinog hrama, Stav, 1992)
“Kad ‘Trans-akcija’ Johnny Rackovića krene, na desnoj strani od stepeništa Muzeja savremene umetnosti, na platnu se ukažu prizori ovog performena ‘yu_demoscena 1994-2001’. Racković u raznim stvarnosnim situacijama, odlomci iz ranijih performansa. Mimika i gestika buntovnika. Video podiže adrenalin gledalaca. Johnny je na odmorištu stepeništa. Priprema za skok. I panterski skok sa desete stepenice u prizemlje. Nešto krvi na mermeru poda, tutanj hevi metala zaglušuje uzdah. U kostimu koji nalikuje pokretima lika iz sveta šou bisnisa: crna košulja u dezenu ljudskih lobanja, srebrna leptir mašna kao klovnovski znak, crni kreon oko očiju, na kapcima i u kosi trouglaste forme podvlače astralnost bića. Onaj iz našeg fantazma koji plaši i druge, i sebe samo”. (Orfej na Ušću, Remont art magazin, 2006)
“Kod Rackovića je sve telo, sve postaje telesno, obavezujuće ‘nešto’ što se stvara iz ‘ničeg’. Inteligibilna telesna akcija, manifest body artu koliko i umetničkom aktivizmu kao kulturološkom pokretu epohe. Nago telo se spušta, savija, grči. Grč prerasta u ikonu horora. I onda kraj. Racković zamišljenog pogleda, nemoćnih šaka obrgli svoje telo. Ostaje nagost kao uniforma telu. Sizif je go, kralj je mrtav”. (Na Sizifovom tragu, ArtFama, 2008).
Nagrada “Trepetalo iz Trogira” dodeljuje se od 2012. godine u znak sećanja na Ranka Munitića.
Dosadašnji dobitnici te nagrade, koja je 2017. godine redefinisana kao priznanje za multimedijalno stvaralštvo, su: Nedeljko Dragić (2012), Puriša Đorđević (2013), Dušan Makavejev (2014), Lordan Zafranović (2015), Karpo Aćimović Godina (2016), Marija Dragojlović i Mileta Prodanović (2017) i Ivana Stefanović (2018).
*Foto: Anica Vučetić
(SEEcult.org)
