Sećanje na Teatar poezije
Jedinstveno pozorište na Balkanu, Teatar poezije u Beogradu, delovao je od 1963. do 1992. godine u okviru Centra za umetnost i kulturu Radničkog univerziteta “Đuro Salaj”, a sada je tema video izložbe otvorene od 19. do 22. marta u knjižari “Stubova kulture”, u okviru proslave Svetskog dana poezije. Izložba putem video prezentacije i plakata predstavlja kako je svojevremeno u Beogradu delovalo jedinstveno pozorište posvećeno poeziji, a istovremeno se osvrće i na pitanje o “usponu i padu” pojedinih kulturnih projekata.
Jedinstveno pozorište na Balkanu, Teatar poezije u Beogradu, delovao je od 1963. do 1992. godine u okviru Centra za umetnost i kulturu Radničkog univerziteta “Đuro Salaj”, a sada je tema video izložbe otvorene od 19. do 22. marta u knjižari “Stubova kulture”, u okviru proslave Svetskog dana poezije.
Izložba putem video prezentacije i plakata predstavlja kako je svojevremeno u Beogradu delovalo jedinstveno pozorište posvećeno poeziji, a istovremeno se osvrće i na pitanje o “usponu i padu” pojedinih kulturnih projekata.
Program koncepcijski prati profil Kulturnog centra Beograda koji se na specifičan način bavi kulturnom istorijom Beograda, a istovremeno je i poziv na preispitivanje vrednosti i značaja pojedinih događaja i fenomena novije istorije kulture ovog grada.
Teatar poezije bio je jedino pozorište tog tipa sa stalnim repertoarom na Balkanu.
Predstave bazirane isključivo na poetskim tekstovima imale su zaokruženu scensku formu, a pratile su ih izložbe posvećene pesnicima, odgovarajući štampani programi i knjige objavljene u tada pokrenutoj ediciji Teatar poezije.
Tokom 30 godina delovanja, Teatar poezije pridobio je raznovrsnu publiku, od školaraca do radnika, službenika i umetnika.
Pojedine predstave doživele su sto i više izvođenja, a kako je svojevremeno naveo Ivan Rastegorac, teatar je stekao “ne samo pravo građanstva među profesionalnim beogradskim pozorišnim kućama, već je uspeo da se izbori i za svojevrstan pristup književnom stvaralaštvu i afirmaciji određenih vrednosti u njemu...”.
Teatar poezije ustanovio je i stalne scene i u Sremskoj Mitrovici, Lazarevcu, Tuzli, a gostovao je širom Jugoslavije.
Ugašen je 1992. godine, uz saglasnost Ministarstva za kulturu i direktora RU “Đuro Salaj”.
Repertoar Teatra poezije činila su dela Njegoša, Eshila, Šekspira, Puškina, Bloka, Dučića, Rakića, Radičevića, trubadura, Brehta, Andrića, Krleže, Crnjanskog, Matića, Rastka Petrovića, Desanke Maksimović, Raičkovića, Branka Miljkovića, Slobodana Markovića, Ljubomira Simovića, Mome Kapora...
Od glumaca, bili su tu Radomir Raša Plaović, Viktor Starčić, Zoran Ristanović,Ljiljana Krstić, Olivera Marković, Rade Marković, Petar Kralj, Bosiljka Boci, Olga Savić, Miloš Žutić, Miša Janketić, Ksenija Jovanović, Stojan Dečermić, Petar Božović, Predrag Ejdus, Zorica Jovanović, Aleksandar Berček, Sonja Jauković, Lazar Ristovski…
U Teatru poezije su radili Slobodan Turlakov, Milutin Dedić, Uroš Glovacki, Ivan Rastegorac, Mihajlo Simidrijević, Mirjana Čiplić Kuruzović, Nikola Majstorović….
Raznovrstan program KCB-a povodom Svetskog dana poezije, organizovan pod sloganom “Ne slušaj njih - kaži svoj stih!”, počeo je 19. marta gostovanjem najprevođenijeg savremenog italijanskog pesnika Valerija Magrelija iz Rima, a osim radionica “Čitaj poeziju”, obuhvata i “Pesničenje 06” - vanredni trening aktivne poezije, čiji su pokretači Dragan Protić, autor slogana ovogodišnje manifestacije, i grupa Škart.
Gost manifestacije je i Rumunsko pozorište u Vojvodini, sa sedištem u Vršcu, koje će 21. marta izvesti predstavu “Zamak slepih” (Castelul orbilor) na rumunskom i srpskom jeziku, prema poetskim tekstovima Đelua Nauma (1915-2001).
Sajt KCB-a je www.kcb.org.rs, a program se nalazi i u Kalendaru portala SEEcult.org
(SEEcult.org)