U susret 150 godina od rođenja Nadežde Petrović
Umetnička galerija “Nadežda Petrović” u Čačku i Galerija RTS-a najavili su od 27. decembra u Beogradu izložbu "Nadežda Petrović - u susret obeležavanju 150 godina od rođenja", koja obuhvata dela koja okvirno ilustruju umetnički opus jedne od najpoznatijih srpskih slikarki.
Kroz odabrane radove zastupljena su dva perioda slikarstva Nadežde Petrović: Minhenski period i njegova prva faza, Srbijanski period i njegova prva i treća, koloristička faza, kao i dokumentarna priča o životu i stvaralaštvu umetnice. Deo slika pozajmio je Narodni muzej u Beogradu, a deo slika i postavka baština je Umetničke galerije "Nadežda Petrović".
Autorke postavke u Galeriji RTS su istoričarke umetnosti Mirjana Racković i Dragana Božović, muzejske savetnice Umetničke galerije “Nadežda Petrović” koja je osnovana 1961. godine u slavu velike slikarke Nadežde Petrović (1873-1915), začetnice srpske moderne umetnosti, organizatorke prvih južnoslovenskih izložbi, likovnih kolonija i umetničkih udruženja na samom početku 20. veka, koja je bila i društvena i humanitarna radnica.
Deo stalne postavke Umetničke galerije Nadežda Petrović
Nadežda Petrović rođena je 11. oktobra 1873. godine u Čačku, gde su njeni roditelji bili na učiteljskoj službi. Zbog očevog posla i daljeg školovanja dece porodica se vratila u porodičnu kuću u Beogradu (1884).
Nakon završetka Više ženske škole, Nadežda Petrović postaje učiteljica crtanja uz uporedo pohađanje časova slikanja kod Đorđa Krstića i Kirila Kutlika. Ni Krstić ni Kutlik nisu ostavili mnogo traga na njena kasnija slikarska opredeljenja, ali je činjenica da je Krstić bio taj koji je ohrabrio da ode na umetničke studije u Minhen.
Uticaj likovnih pedagoga Antona Ažbea i Juliusa Ekstera, kao i umetničke klime zatečene u Minhenu (1898-1902), profilisali su njen slikarski put, pre svega otvorenost ka nemačkom ekspresionizmu, tako da i nakon povratka u Srbiju pasionirano slika u maniru energičnog ekspresioniste.
Radila je u školi, pisala o izložbama, događanjima u kulturi, politici, nastojeći da i na taj način doprinese napretku društva u celini.
Društveni aktivizam Nadežde Petrović započinje učešćem u osnivanju humanitarne organizacije Kolo srpskih sestara (1903) i nošenjem pomoći u krajeve neoslobođene od otomanske okupacije.
Istovremeno, kreće i u velike poslove oko organizovanja Prve jugoslovenske umetničke izložbe (1904) i osnivanja prve likovne kolonije na Balkanu u Sićevu (1905). To je period njenog najplodnijeg stvaralaštva (Srbijanska faza, 1903-1910), koji je iznedrio antologijska dela nastala direktno u prirodi – Žetva, Resnik, Prizrenka (Ciganka), Žena sa crvenim šalom, Kaluđer, Čobanin, Autoportret, Dereglije na Savi...
Puna entuzijazma odlazi na studijski boravak u Pariz (1910), posećuje muzeje, salone i ateljee, izlaže na Salonu. Želju da svoj umetnički život veže za Pariz raspršile su porodične tragedije i nastupajući ratovi.
Tokom balkanskih i Prvog svetskog rata (1912-1915), Nadežda Petrović bila je dobrovoljna bolničarka. Negujući ranjenike, slikajući ruševine, oficire, šator vojne bolnice i brinući o obolelima od tifusa, i sama je obolevši od tifusa, preminula 3. aprila 1915. godine u Vojnoj bolnici u Valjevu.
Izložba će biti otvorena do 26. januara 2023. godine.
(SEEcult.org)
